Öp beni o zaman!

öp beni ozaman



Sana üşüdüğümü söylüyorum. Çocukmuşum da sanki çamura çıplak ayaklarımla 
basmışım soğuk bir kış gününde. Annem mi geliyor sen mi geliyorsun koşarak 
biraz da kızgın.? Annem mi sen mi? ...Üşümüşüm diyorum...Ben üşümem 
biliyorsun. Oysa üşümüşüm. Buz tutmuş ellerim. Bak parmaklarımın ucuna. 
Saçaklardan sarkan ve dikkat edilmesi gereken buz sarkıtları gibiler. 
Üşümüşüm diyorum. Isıtacak mısın? 





Öp beni o zaman! 




Sana estiğimi söylüyorum. Ucuz bir şarabın berbat tadı ile yaptığı iş 
arasındaki uçuruma düşüyorum eserken. Beni basınç farkları getiriyor sana. 
Eserken belki eski diye belki de es es es ki ki ki diye bağıran kekeme bir 
rüzgar oluyorum. Tadını değiştiriyorum dokunduğum yaprağın, sürtündüğüm 
toprağın, arasından geçtiğim saçların. Dağlar üzerinden gelen kaynağı 
belirsiz bir esintiyim. Eseyim mi? 




Öp beni o zaman! 




Sana geldiğimi söylüyorum. Ayaklarımı nerde bıraktım bilmiyorum. Bir telefon 
numarası gibi ezberliyorum kilometreleri. Aramızda üç tane iki... İki yüz 
yirmi iki. Ayaklarımı düşürdüğüm yerde her zaman senin kokun. Telefon 
direkleri eşlik ediyor bana, bulutlar benimle geliyor, çizgi halinde bir 
toprak benimle geliyor, sincapların endişesi benimle...Çok konuşan bir 
yolcunun sustuğu yerin yanındayım. Yalnız sana geldiğimi söylüyorum. 
Geleyim mi? 




Öp beni o zaman! 




Sana sustuğumu söylüyorum. Susmak derinlere inmek değil midir? İçerden 
konuşmak? Ancak içerden yanıtı olmak? Susmak dibe sarkıtılmış bir ağ değil 
midir? Ateşi saran oksijen? Sana sustuğumu söylüyorum...Dut yemekle süt 
dökmek arasında bir yerde olduğumu...Kedi ya da bülbülden birini yeğlemek 
değil midir susmak? Yalnızlığında kendini avlamak değil midir dudaklarını 
kapamak? Kapayım mı dudaklarımı? 




Öp beni o zaman! 




Sana gördüğümü söylüyorum. Olanlarla olabilecekler arasında, 
görülebileceklerle görülenler arasında düğüm atıyorum. Gördüklerim 
parantezler içinde geziniyor. Görmediklerimi ise sen evlatlık alıyorsun 
belki isteyerek belki istemeyerek. Ellerini gördüğümü söylüyorum. Uyanmışlar 
beden eğitimi yapıyorlar bedenimde. Gözlerin bir şiirin ilk karalaması gibi 
açılmıyor mu? Seni gördüğümü söylüyorum. Ama gözüm kapalı göreceğim. Kapat 
gözlerimi...Göreyim mi? 




Öp beni o zaman! 




Sana sevdiğimi söylemiyorum. “Bana sevdiğini söyleme, beni sev” diyor şair. 
Aşk bana inan(a) mıyor...Ben aşkı yalnız tanımlıyorum. “Üşüdüysen es, 
Geldiysen sus, Gördüysen sev” diyor rüyama nerden girdiği belli olmayan ak 
sakallı bir ihtiyar. Derin anlamlar arıyorum söylediklerinde sevgiye dair. 
Belki de üşüyorum, belki esiyorum, belki geliyorum, belki susuyorum ve belki 
görüyorum seveyim mi seni der gibi. Seveyim mi seni?
Öp beni o zaman!