Ben artık senden vazgeçiyorum ..

Senden sonra hiç acım olmadı ...
Ne deliliğim kaldı sevdadan yana ne de aşka inancım bir damla .
Oysa ben seni severken hiç acı çekmemiştim ..
Ne olduysa, sen beni sevince oldu ..
Bir zaman varlığını arzulayan gönlüm ,
Yeri geldi yokluğunu aradı durdu ..
Yazık, sevilme süreni kendin kısalttın ...
Artık dönmesen de olur !
Hem sen, yokken daha güzeldin ..
Hem sen, varlığında tanıdığım sen değildin ..
Yine sevilirdin bu kadar ..
İnan dönüşüne bağlı değildi sevdamın ağırlığı ..
Yokluğuna ve imkansızlığına direnmek,
Herşeyden daha anlamlıydı !
Eğer dönmeseydin, ne yapar ne eder gözlerini tedarik ederdim biryerlerden .
Elini en karanlıklarda bulup tutardım .
En azından oyuncağıyla oynayan çocuk gibi kırmadan, kırılmadan .
Kendi kendime severdim seni,
Artık dönmesende olur,,,


Herşeyin ikincisi yenilgidir,
Her dönüş ispatıdır biraz da kaybetmişliğin ..
Maluptur ileriye bakamayan .
Bakamaz ki bir türlü pişmanlığından ..
Onu tutar geride bıraktığı her neyse .
Daha da bağlanır ardında kalana .
Terkedilen çabuk büyür, hüzün kalana düşsede ..
Pişmanlık hep gidenin payına .
Ayrılık zor zanaat, kimse yüzde yüz gülemez .
Kimse yüzde yüz gidemez .
Giden dönüyorsa, sevdiğinden değil kaybettiğindendir ...
Ve aradığını bulamadığından .
Dönene kapıyı açmayın .
Sevseydi o, gitmezdi hiç bir zaman .

Ve sen !
Gelme ...
O kapı hiç açılmayacak sana .
Eski rüzgarların sözü geçmez terkettikleri dağlara ..
Geceye yeni şiirler gerek, gemiye yeni fırtına .
Her eylüle başka yağmur ,
Kalana taze baharlar lazım ..
Ve gidene biraz yürek ..
Kaçanlar pişman şimdi .
Kalanlar, sevmeye devam edecek.


Şimdi biz ayrıldık ya ..
Birkaç gün sendeleyerek yürürüm ..
Ayağım takılsa da düşmem ..
Yine doğrulurum biliyorum,
Yaşadığım tüm aşkların üzerine yemin ediyorum (!!!)
Ben artık senden vazgeçiyorum (!)...